Anne Broeren zette haar gevoelens om in mooie woorden.

De schaduw van verdriet
De zwaarte van de last
Zijn uit me weggevloeid
Er is ruimte gekomen
Het donkere is meer verlicht

Het licht sijpelt langzaam door in alle kieren
In ruimtes waar de schaduw zijn intrek had gevonden
Het voelt nog onwennig om deze ruimte te gaan bewonen

Ik ben tevoorschijn gekomen
Geen schaduw die nog met me meegaat
In het licht mag ik gaan schijnen
En meer en meer ontdekken wie IK ben, waar IK voor sta
En hoe ik mijn leven wil inrichten

De liefde neem ik mee, niet meer de dood
Een ontdekkingstocht is begonnen: LET’S GO, LET IT BE