Intense impressie van het middagsymposium ‘Burn-out onder leerlingen, uitdaging voor iedereen!’ door co-auteur Judith Kimenai

Op woensdag 20 november vond een bijzonder middagsymposium plaats met een thema dat actueler is dan ooit: burn-out bij leerlingen. Organisatoren Ard Nieuwenbroek en Marleen Postma van Ortho Hulp brachten een inspirerende groep sprekers samen om dit belangrijke onderwerp vanuit verschillende invalshoeken te belichten.

De middag stond niet alleen in het teken van kennisuitwisseling, maar was ook een feestelijk moment voor co-auteur Judith Kimenai, die samen met Ard het nieuwe boek Burn-out bij kinderen en jongeren presenteerde. In haar blog neemt Judith ons mee in een persoonlijke en indrukwekkende terugblik op deze dag vol inzichten, ontmoetingen en mijlpalen.

Lees mee en ervaar hoe deze middag niet alleen een platform bood voor bewustwording en inspiratie, maar ook een sprankelende viering werd van een gedeelde missie: het bieden van betere ondersteuning aan jongeren die worstelen met stress en burn-out.

Woensdag 20 november. Wát een dag…

(Blog van Judith Kimenai)

Om 4.15 u gaat de wekker. Hop, door naar het vliegveld, zodat ik op tijd in Nederland ben voor het symposium over burn-out bij leerlingen, georganiseerd door Ard Nieuwenbroek en Marleen Postma van Ortho Hulp. Met inspirerende sprekers: Ard zelf, Patty Tham en Bram Bakker. Ik kan wel tien redenen bedenken waarom ik graag bij deze middag wil zijn. Uiteraard ben ik als oud-leerlingbegeleider nieuwsgierig naar de lezingen. Want ook al werk ik niet meer in het onderwijs, ik draag de jongerendoelgroep nog steeds een heel warm hart toe. Daarnaast reikt Carianne Burema van Acco Uitgeverij (Nederland) vanmiddag het eerste exemplaar uit van ons nieuwe boek. Óns nieuwe boek: Burn-out bij kinderen en jongeren.

Ard en ik zijn er maar druk mee geweest. Onderzoeken lezen, videobellen, hoofdstukken formuleren, herformuleren, nog eens videobellen… En dat x 15. Maar het is dus gelukt! Ik kijk er ontzettend naar uit om vanmiddag dit boek in ontvangst te nemen. In het bijzijn van een heleboel gepassioneerde mensen uit onderwijs- en begeleidingsland. Én van mijn lieve moeder, broer Paul en schoonzus Debby.

Terug naar het vliegveld. Inmiddels is het 6.15 u en blijkt dat de vlucht is vertraagd. Hoelang? Geen idee. Het is slecht weer in Amsterdam. Kak. Ik vind vliegen al niet leuk, en al helemáál niet met slecht weer. En ga ik überhaupt op tijd komen? 7.40 u: Eindelijk komt het vliegtuig van de grond. Als alles goed gaat, ben ik nog op tijd. Maar ja, ik heb iets gelezen over treinstakingen in Nederland… Gelukkig zijn de Nederlandse Spoorwegen me goed gezind deze keer. Om een uurtje of 12 loop ik Aristo Lunetten binnen, ruim op tijd voor het middagprogramma.

Om 13.30 u barst het lezingenfeest officieel los, na een heerlijke lunch voor alle deelnemers. Ard trapt af en neemt ons mee in de cijfers. Hoewel er weinig bekend is over burn-out bij jongeren en kinderen, is er des te meer duidelijkheid over de stress die de jeugd ervaart. Die percentages zijn de afgelopen jaren de pan uit gerezen. En als je weet dat stress de voorloper is van burn-out… Tja…

Patty Tham vertelt over haar ervaringen binnen haar werk. Binnen het voortgezet onderwijs en in haar eigen praktijk komt ze regelmatig jonge mensen tegen met burn-outklachten. Een van haar leerlingen vertelt in een video-opname dat hij zó moe is, dat zelfs uit bed komen een opgave is. Hoe kun je dan in hemelsnaam presteren op school? Patty vertelt ook hoe ze deze jongeren begeleidt. Daarbij komt de dynamische driehoek ter sprake. Pas als school, ouders én de leerling samenwerken, kom je verder. Uit haar verhalen blijkt met hoeveel passie en liefde Patty deze jonge mensen verder helpt. Ik heb diep respect voor haar.

En dan is het pauze. Wow, wat een inspirerende verhalen heb ik al gehoord. Ik duizel ervan, ook vanwege de vermoeidheid die ineens toeslaat. Om 4.15 u opstaan is niet mijn sterkste punt… Gelukkig staat er cola in de kantine.

Na de pauze komt ex-psychiater Bram Bakker aan het woord. Hij neemt ons mee naar waar het echt om draait: de bron van psychische problemen zoals burn-out. Want we kunnen er natuurlijk voor kiezen ‘er een pilletje in te stoppen’ als het lichaam niet meer goed functioneert. Maar wat als we nu gaan kijken naar de oorzaak van de blokkade? En daar iets mee gaan doen? Komen we dan niet veel verder? Welk oud zeer zit er bij jongeren die met een burn-out te maken krijgen? Welke last dragen zij mee? De aanwezigen hangen aan Brams lippen en slurpen zijn verhaal woord voor woord op. Ik denk vooral: hoe meer professionele hulpverleners een vergelijkbare kijk op hun werk met mensen hebben, hoe beter. Dan worden veel meer mensen écht gezien. En dus écht geholpen.

Waar Bram al kort ingaat op familiesystemen, doet Ard Nieuwenbroek daar aan het einde van de middag nog een schepje bovenop. Hij zet zijn contextuele pet op en introduceert bij de deelnemers mee de wereld van geven en ontvangen. In het (heel) kort: als tussen ouders en kind de dynamiek van geven en ontvangen in balans is, ontwikkelt een kind een stevige zelfvalidatie. Het kind ervaart dat het ertoe doet. Bij kinderen met een burn-out is die balans doorgeslagen. Deze kinderen geven zóveel, dat ze leeggegeven raken. Omdat het familiesysteem daarom vraagt. Deze materie is complex, maar Ard weet haar als geen ander duidelijk neer te zetten. Hij neemt de mensen in de zaal mee in de wereld van intergenerationele rekeningen, onrecht en parentificatie. En dat alles met heel veel respect voor alle leden van het gezin. Ik krijg er kippenvel van.

En dan, na deze inspirerende laatste lezing van de middag, is het moment daar: Marianne roept Ard en mij naar voren en overhandigt ons de eerste twee exemplaren van ons boek. Wat is het prachtig geworden! Ik straal van trots.

Niet zozeer omdat er weer een nieuw boek is waar mijn naam op staat (hoewel dat natuurlijk ook leuk is). Maar vooral omdat ik de inhoud van het boek zo belangrijk vind. En ik weet dat alle bevlogen mensen in de zaal dit boek mee naar huis krijgen. Kortom: de contextuele kijk op jeugd met burn-outklachten gaat het land in. Op allerlei scholen en in een heleboel begeleidingspraktijken maken mensen straks gebruik van de informatie die wij zo zorgvuldig bij elkaar hebben gezocht. Dit gaat jongeren en hun ouders raken. Op een heel mooie manier. En ik mocht daaraan bijdragen.

We sluiten de dag af met een gezellige borrel in de foyer van Aristo. Wat is het heerlijk om mijn familie en andere dierbare mensen tijdens dit bliksembezoekje Nederland te zien. Helaas is het voor mij al gauw tijd om terug te reizen naar Schiphol, waar het vliegtuig naar Cork al op me wacht. Nou ja, dat denk ik. De terugvlucht blijkt ook een uur vertraagd. Maar dat kan me helemaal niets meer schelen. Deze dag was overweldigend mooi. Nu heb ik een extra uurtje om na te genieten.